Ingenuus sed expositus. Te-vondeling-legging in de Romeinse komedie en de plaats van de Romeinse komedie in het onderzoek naar vondelingen in de oudheid.

Abstract

In dit onderzoek is gekeken naar de plaats die de Romeinse komedies van Plautus en Terentius innemen in het onderzoek naar vondelingen in de oudheid. Er is gekeken naar de verschillen en overeenkomsten die we aantreffen wanneer we de situatie van vondelingen in de Romeinse komedie vergelijken met de situatie van vondelingen in andere, niet fictieve literatuur uit de oudheid. De komedies met zoekgeraakte en geroofde kinderen worden in dit onderzoek meegenomen, aangezien deze groep grote parallellen met vondelingen vertoont en deze komedies zo ook een waardevolle bron zijn voor dit onderzoek. Hoofdstuk 1 schetst de status quaestionis omtrent vondelingen in de oudheid, aan de hand van niet fictieve – m.n. historiografische en juridische – bronnen en de secundaire literatuur. In hoofdstuk 2 wordt de situatie van vondelingen zoals we die tegenkomen in de Romeinse komedie behandeld. Hoofdstuk drie behandelt de zoekgeraakte en geroofde kinderen uit de Romeinse komedie op eenzelfde manier.