Abstract:
In deze scriptie wordt een kritische analyse gegeven van de Embodied Cognition benadering van sociale cognitie. Daarbij worden de posities van Shaun Gallagher en Daniel Hutto gecontrasteerd met de klassieke posities in het debat: de Theorie Theorie en de Simulatie Theorie. Geconcludeerd wordt dat Hutto’s benadering, in de vorm van zijn Narrative Practice Hypothesis, het meest succesvol is als verklarend model voor alledaagse sociale interactie en ons sociaal begrijpen.
