Abstract:
In ziekenhuizen worden door geestelijk verzorgers ziekenzalvingen gedaan. Deze geestelijk verzorgers hebben verschillende achtergronden. Door secularisatie en diversificering hebben de mensen die aanwezig zijn bij die ziekenzalvingen ook verschillende achtergronden. Er lijkt daarom geen eenduidige “identiteit” en geen vaste context voor de ziekenzalving. In deze scriptie wordt door middel van interviews onderzocht wat de betekenissen van de ziekenzalving zijn volgens geestelijk verzorgers in ziekenhuizen, wat de geestelijk verzorger kan betekenen voor verschillende groepen mensen en welke rollen en rolopvattingen hierbij van belang zijn. Volgens geestelijk verzorgers is de ziekenzalving vooral een stervensritueel waarbij het gaat om steun en kracht zoeken, zowel bij het transcendente als bij elkaar. Afstemming op de mensen die aanwezig zijn is bij het ritueel van belang.
