Abstract:
In deze scriptie wordt betoogd dat Nietzsche niet zoals de gangbare lezing stelt het ressentiment volledig afwijst, daarentegen enkel de christelijk-ascetische en destructieve omgang met ressentiment. In hoofdstuk I. worden vier verschijningsvormen van het ressentiment van de zwakkeren onderscheiden van het
voorname ressentiment. In hoofdstuk II. staat Eugen Dührings invloed op Nietzsches ressentimentsdenken centraal en wordt betoogd dat het ressentiment een gevoel van krenking inhoudt. In hoofdstuk III. wordt de christelijke destructieve strijd om erkenning in reactie op die krenking onderscheiden van de ‘agonale’ en productieve strijd om erkenning. In het vierde hoofdstuk worden tot slot de ascetische methodes van de onthouding en de machinale arbeid als ‘betere’ omgangsvormen met het ressentiment onderscheiden van de christelijk-ascetische methode.
