Abstract:
De Gouden Griffelwinnaar van 2015 is de dichtbundel Doodgewoon (Bette Westera & Sylvia Weve). Het boek is onder volwassenen immens populair, maar of dit ook voor kinderen geldt, is moeilijk te achterhalen. Volgens het communicatiemodel van Rita Ghesquière valt dit te verklaren: via metateksten (geschreven door volwassenen) komt het boek bij een volwassenen terecht. Daarná belandt het boek pas bij het kind. In dit onderzoek analyseer ik daarom de aard en functie van de metateksten van dichtbundel Doodgewoon: ik probeer een geïntendeerde lezer te identificeren, maar ook de werking (functie) van deze teksten op hem/haar.
