Een leefbare en bereikbare krimpregio: Mixed methods onderzoek naar het verband tussen mobiliteitsinvesteringen en de leefbaarheid in Zeeuws-Vlaanderen

Abstract

Nederland vergrijst. Dit is een demografische ontwikkeling waarmee het hele land te maken zal krijgen. Desalniettemin wordt niet elke regio even hard getroffen door dit fenomeen. In zogenaamde krimpregio’s gaat deze bevolkingskrimp harder dan in andere regio’s. Deze bevolkingskrimp betekent niet enkel een terugloop van het inwoneraantal, ook het voorzieningsniveau gaat hiermee achteruit. Uit eerder onderzoek blijkt dat voor sommige krimpregio’s dit een verlaagde mate van leefbaarheid oplevert. Hiernaast worden krimpregio’s gekenmerkt door teruglopende vervoersmogelijkheden, wat lijkt te resulteren in een relatief hoge mate van vervoersarmoede. De mogelijke samenhang tussen deze sociaalmaatschappelijke problemen is onderzocht voor de casusregio Zeeuws-Vlaanderen, waarin beide fenomenen lijken voor te komen. Hiernaast is onderzocht welke rol mobiliteitsinvesteringen in potentie kunnen spelen bij het aanpakken van vervoersarmoede en hiermee verhogen van de leefbaarheid. Met behulp van zowel kwalitatieve, als kwantitatieve data kan vastgesteld worden dat er een verband lijkt te bestaan tussen vervoersarmoede en leefbaarheid. Hiernaast kon vastgesteld worden dat specifieke mobiliteitsinvesteringen een positieve bijdrage kunnen leveren aan het beperken van de vervoersarmoede, en het verbeteren van de leefbaarheid. Hierbij blijkt dat investeringen die mensen zonder autobezit de mogelijkheid verschaffen om zichzelf zelfstandig te verplaatsen, de meeste invloed hebben op de leefbaarheid.