De Watersnoodramp als instrument van nationaal identiteitsgevoel in een vergeten streekroman. Een verkenning van Het water komt van Gerda van Wageningen.
Keywords
No Thumbnail Available
Authors
Issue Date
2022-06-30
Language
nl
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Abstract
Knietje voor knietje kroop ze verder. Zo nu en dan ontsnapte haar een snik. Zo kroop Mimi langzaam verder over de wiebelende luiken. Er zat halverwege ineens een strook water van een centimeter of tien breed tussen een luik en een deur, daar moest ze overheen kruipen. Ze beet op haar lip. Keus was er immers niet? Haar hart bonkte als een razende. Ze voelde dat de jongen achter haar nog steeds stevig aan haar rok trok. Ze greep de deur vast en kroop verder, met haar ogen aldoor strak voor zich uit op de dijk gericht. Het koude water maakte haar nog kouder dan ze al was, maar ze moest verder. (Van Wageningen, 2018, p. 122)
Description
Citation
Supervisor
Faculty
Faculteit der Letteren