Abstract:
In deze scriptie wordt er getracht om de beeldtraditie van de ziel als ontwikkeling in beeld te brengen. Hierbij ligt er een focus op
Nederlandse zeventiende-eeuwse prenten en emblemen. Er wordt bevraagt waarom de ziel juist in de cultuur historische periode van de zeventiende eeuw als personificatie wordt ingezet ten dienste van een moraal. Kan er worden
gesteld dat dit te maken heeft met identiteitsvorming en een meer individualistische blik op de ziel? De kunsthistorische analyse berust grotendeels op klassiek filosofisch en vroeg modern theologisch bronmateriaal.
