Ten iersten soe en wert ene jonfrouwe altemale niet verwonnen. Ontvoering en bezit van de vrouw in de Roman van Limborch.

Abstract

In dit werkstuk wordt beargumenteerd dat het verhaal van Margriete in de Roman van Limborch op verschillende manieren in een literaire traditie staat en wordt het geplaatst in een historische context. Margriete wordt op verschillende plekken in de roman gerepresenteerd als het bezit van de man, maar weet ook boven deze positie uit te stijgen. Haar ontvoering, het moment in het verhaal waarop ze in de meest letterlijke zin van het woord het bezit is van een man, is een keerpunt in Margrietes ontwikkeling naar zelfstandigheid: hierna leert ze het avontuur in haar leven te accepteren. Tegelijkertijd met haar psychologische ontwikkeling doet Margriete belangrijke levenslessen op. Er wordt beargumenteerd dat deze ontwikkeling haar voorbereidt voor haar functie als koningin op het einde van de roman.