Tussen de menselijke geest en de aard van het beest. Van Maerlant, Der naturen bloeme, en het discours omtrent bestiaria.

Abstract

In de wetenschappelijke discussie omtrent bestiaria is een van de centrale kwesties de mate waarin de contemporaine lezers van deze werken daadwerkelijke geloofde wat zij lazen. Werd alles voor waar aangenomen, of ging het om de symbolische en morele waardes die verhalen over dieren uitdroegen? In het internationale debat is er nog maar zelden gekeken naar Jacob van Maerlants Der naturen bloeme uit de 13e-eeuw. Dit werk, dat vaak niet als bestiarium maar als (proto-)encyclopedie is gecategoriseerd, schijnt een nieuw licht op deze discussie. Hoewel het zonder twijfel in de bestiarium-traditie geplaatst kan worden, doet het met zijn gebrek aan moraliseringen en benadrukkingen van de schrijver op de waarheidsgetrouwheid, de moderne lezer opnieuws nadenken over het doel van bestiaria.