“Maak dat je wegkomt!”: een zoektocht naar verklaringen in de film Borgman

Abstract

De film Borgman (2013) van Alex van Warmerdam is, vanwege de suggestiviteit die gewekt wordt, een enigmatische film. Deze scriptie is een zoektocht naar de wijze waarop een kijker de film ervaart, hoe deze ervaring tot stand komt, welke middelen daar voor worden gebruikt, en hoe dit vanuit verschillende filmtheoretische perspectieven kan worden verklaard. Mijn vraagstelling is: op welke manier maakt de film Borgman gebruik van cinematografische conventies om bij de kijker een bepaalde affectieve ervaring teweeg te brengen? Hierbij onderzoek ik Borgman met genreconventies en humor, met een psychoanalystisch kader met de theorieën van Sigmund Freud en Jacques Lacan en tot slot met de theorieën van Laura Marks en affectiviteit.