Leren en innoveren in korte en lange netwerken : ‘Ruimte’ voor extern ondernemerschap op basis van kennis in de Zorg

Abstract

In de huidige globale economie is kennis de sleutel geworden tot een innovatief- en concurrerend vermogen. Deze ontwikkeling tot een op kennisgebaseerde economie heeft ingrijpende gevolgen gehad voor gedragingen van bedrijven, met name op het gebied van innovatie. In een steeds complexer wordende markt is een netwerkeconomie ontstaan waarin ontwikkelingen zo snel gaan dat het voor bedrijven onmogelijk is om over alle benodigde kennis te beschikken. Om toch toegang te krijgen tot kennis die buiten hun bereik ligt, zijn bedrijven afhankelijk van het aangaan van externe samenwerkingsrelaties. Door kennis van elkaar te combineren kan zo nieuwe kennis gecreëerd worden. Innoveren is daarmee een interactief proces geworden waarin geleerd en kennis gecreëerd wordt tussen bedrijven in netwerken. Niet zelden wordt aangenomen dat deze netwerken een sterk ruimtelijke dimensie hebben. De heersende gedachte is dat ruimtelijke nabijheid een positieve invloed heeft op leren en innoveren tussen bedrijven. Voornamelijk op basis van ‘succesverhalen’ wordt de regio keer op keer gezien als hét schaalniveau waarop leren en innoveren dient plaats te vinden. Dit is opmerkelijk. Met zekerheid kan namelijk gesteld worden dat een generalistische claim voor de noodzaak van ruimtelijke nabijheid voor leren en innoveren veel te simpel is. Echter dit weerhoudt veel economisch geografen er blijkbaar niet van om onnauwkeurig te zijn in het uitspreken van een ruimtelijke voorkeur voor een schaalniveau als zijnde voordelig voor leren en innoveren tussen bedrijven in netwerken.