Distributieplanologisch onderzoek (dpo): Een adequaat instrument of een procedurele afvinkoefening? Een verkennend onderzoek naar de rol van dpo’s in het planningsproces van nieuwe detailhandelslocaties

Abstract

Deze masterthesis betreft het verslag van een exploratief onderzoek naar het ex-ante evaluatie instrument distributieplanologisch onderzoek en de rol van dit instrument in het planningsproces tot een nieuwe detailhandelslocatie. In dit onderzoek ligt de nadruk op de procesmatige aspecten van een dpo. De aanleiding voor dit onderzoek is de studie van het Planbureau voor de Leefomgeving en het ASRE naar gebiedsontwikkeling en commerciële vastgoedmarkten waarin wordt gesteld dat de leegstandsproblematiek bij winkelvastgoed minder groot is dan bij kantoren (Buitelaar, Sorel, Verwest, van Dongen, & Bregman, 2013). Dit heeft mogelijk te maken met strengere restricties vanuit ruimtelijk beleid, waarbij voorheen de detailhandelsstructuur niet ‘duurzaam ontwricht’ mocht worden. Dit wordt meestal aangetoond met een dpo, waarmee wordt vastgesteld hoeveel detailhandelslocaties mogen worden toegevoegd. Vandaag de dag worden nog altijd dpo’s uitgevoerd ter motivering van een detailhandelsontwikkeling, waardoor op basis van die dpo’s concrete beleidsbeslissingen worden genomen. Desondanks bestaat een praktische kennislacune over het functioneren van een distributieplanologisch onderzoek in een planningsproces tot een nieuwe detailhandelslocatie. In deze masterthesis staat de volgende vraagstelling centraal: Welke rol speelt het distributieplanologisch onderzoek in het planningsproces omtrent de ontwikkeling van nieuwe detailhandelslocaties?