Onversaagd en ongebroken. Onderzoek naar de herinnering van Japanse vrouwenkampen binnen de Nederlandse herdenkcultuur.

Abstract

Het eenzijdige en homogene beeld van de herdenkcultuur na de Tweede Wereldoorlog strookte niet met de vele verschillende gevoelens binnen de Nederlandse samenleving. De Indische gemeenschap was één van de groepen die zich niet gerepresenteerd voelde in het nationale beeld. Op 15 december 1971 werd het ‘vrouwenmonument’ voor het eerst onthuld te Apeldoorn ter nagedachtenis van Nederlandse slachtoffers in Japanse vrouwenkampen Het gedenkteken was in Apeldoorn een doelwit voor structureel vandalisme geworden, waarbij het in 1984 volledig van de sokkel was getrokken. Tot op heden heeft geen enkele groep en/of individu de verantwoordelijkheid voor het vandalisme opgeëist en is nog geen historisch onderzoek gedaan naar de ontvangst van het monument binnen de (Indisch)-Nederlandse gemeenschap. Door meer inzicht te krijgen in deze specifieke situatie verkrijgen we ook meer inzicht in de in- en uitsluitingsmechanismen van monumenten.