Autonomie en respect: bekeken vanuit de ondersteuning van mensen met niet-aangeboren hersenletsel

Abstract

Niet-aangeboren hersenletsel (NAH) bemoeilijkt autonomie. In de praktijk is er on-duidelijkheid over wat respect voor autonomie betekent. De heersende theorie uit de bio-ethiek biedt onvoldoende mogelijkheden om de autonomie van mensen met NAH te kunnen respecteren. Hoewel deze het belang van de eigen keuze toont en de eigen keuze beschermt, is er onvoldoende oog voor het belang van een keuze die bij de persoon past en voor een omgeving die het mogelijk maakt dat iemand met NAH autonoom kan zijn. Met behulp van Schermer, Lotan en Ells toon ik aan dat respect voor de autonomie van mensen met NAH betekent dat het van belang is dat de om-geving is aangepast om soevereiniteit en authenticiteit mogelijk te maken en te bevorderen.