'Deze mensen zijn het offer geworden van het afschrikkingsbeleid’. Een onderzoek naar het representatieve karakter van Amnesty International en VluchtelingenWerk omtrent het toelatingsbeleid voor Iraanse asielzoekers, 1985-1998.

Abstract

In dit onderzoek staat het concept ‘politieke representatie’ zoals verwoord door politicoloog Michael Saward centraal. Wanneer Amnesty International en VluchtelingenWerk Nederland ervan overtuigd waren dat de veiligheid van Iraanse vluchtelingen in het geding was, trokken zij aan de bel bij de Tweede Kamer en de ministeries van Buitenlandse Zaken en Justitie. Deze organisaties traden hier op als de belangenbehartigers van een specifieke groep mensen. Dit wordt in de literatuur als problematisch beschouwd, omdat non-gouvernementele organisaties, zoals vluchtelingenorganisaties, in tegenstelling tot staten of bedrijven geen representatieve entiteiten zijn. Verantwoordingsmechanismen spelen voor hen immers geen cruciale rol. Dit onderzoek tracht het tegendeel aan te tonen: NGO’s kunnen wel degelijk optreden als representatieve instituties aangezien zij, net zoals politieke partijen, een achterban claimen te vertegenwoordigen. In dit onderzoek wordt daarom onderzocht wat het representatieve karakter van Amnesty International en VluchtelingenWerk aangaande Iraanse asielzoekers in de periode 1985-1998 was.