'Eigenlijk ben ik heel verlegen'. Veranderende percepties van verlegenheid tijdens de lange jaren zestig.

Abstract

In deze scriptie is geanalyseerd hoe opvattingen over verlegenheid tijdens de lange jaren zestig veranderden in Nederland door het vertoog over verlegenheid in landelijke dagbladen te bestuderen. Dit in de contexten van een toenemend negatief vertoog over verlegenheid in de Verenigde Staten en een groeiende waardering voor zelfexpressie in Nederland. Ondanks deze toegenomen waardering voor expressief gedrag was er in Nederland weinig sprake van een dalende waardering voor verlegenheid, in tegenstelling tot de Verenigde Staten. Wél werd verlegenheid aan het eind van de jaren zestig een stuk uitvoeriger en uiteenlopender geduid dan aan het begin van het decennium, toen het verschijnsel als een stuk vanzelfsprekender onderdeel van het leven werd gezien.