(On)mogelijkheden van parkmanagement : Een analyse van het herstructureringsprogramma 2009 - 2013 van de provincie Gelderland

Abstract

Het bedrijfsleven neemt een belangrijke plaats in binnen de Nederlandse economie; circa 32 procent van de totale werkgelegenheid is ondergebracht op bedrijventerreinen, waarmee inkomsten worden gegenereerd voor het Nederlands Bruto Nationaal Product. Bedrijven hebben een aantoonbaar economisch- en maatschappelijk belang; provinciale en lokale overheden zijn gebaat bij continuering van hun activiteiten. Verhuisgedrag, waarbij ondernemers veelvuldig wisselen van standplaatsen en locaties staan haaks op dit belang. Het verhuizen van oude naar nieuwe terreinen leidt veelal tot gemeentelijke inkomstendervingen. Ook leegstand van gebouwen is een ongewenst neveneffect en draagt bij tot afname van economische waarden van terreinen, waarop zij eerder waren gevestigd. Een oplossing voor dit probleem is te vinden in adequaat beheer en onderhoud van deze terreinen. Gezien het economisch- en maatschappelijk nut van bedrijventerreinen onderkent de overheid de noodzaak om de verouderingsproblematiek tegen te gaan. Zij heeft daartoe afspraken gemaakt met alle provincies, die neergelegd zijn in het ‘Convenant bedrijventerreinen 2010 – 2020’. Het convenant geeft aan dat het instrument ‘Parkmanagement’ een probaat middel is voor beheer en onderhoud. Parkmanagement is te omschrijven als een instrument, dat zich richt op de verbetering van de ruimtelijke inrichting en de verlenging van de levensduur van bedrijventerreinen. Eén van de provincies die vergevorderd is in het opknappen van deze verouderde bedrijventerreinen is de provincie Gelderland (“Herstructurering verouderde bedrijventerreinen,” n.d.). In dit onderzoek worden drie Gelderse gerevitaliseerde bedrijventerreinen bestudeerd aan de hand van het parkmanagement-instrument.