Van een 'gebrek aan ziel' tot een 'maximum van expressie' in de fotografie: De fototentoonstellingen in Nederlandse kunstmusea tussen 1902 en 1937 en hun betekenis in het contemporaine debat over de kunstzinnigheid van het medium fotografie

Abstract

Dit bachelorwerkstuk geeft allereerst een overzicht van de vroegste fototentoonstellingen in Nederlandse kunstmusea en beslaat daarmee de periode tussen 1902 en 1937. Ten tweede wordt de betekenis van deze fototentoonstellingen, deels aan de hand van theorieën van Howard Becker en Pierre Bourdieu, voor de Nederlandse fotografie uitgewerkt, waarbij er met name aandacht is voor de zelfstandigheid van het medium ten opzichte van andere kunstvormen.