Het bonte palet dat stadsdichterschap heet. Een onderzoek naar het stadsdichterschap in vijf Nederlandse steden

Abstract

De laatste vijftien jaar heeft het stadsdichterschap in de Lage Landen een enorme vlucht genomen en is de stadsdichter niet meer weg te denken uit het literaire veld. In deze tekst wordt het fenomeen ‘stadsdichterschap’ opgeworpen als onderwerp voor een nieuwe literatuurgeschiedschrijving van de Nederlandse letterkunde. Om meer inzicht te krijgen in het stadsdichterschap is een analyse gemaakt van het stadsdichterschap in Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, Eindhoven en Groningen tussen 2005 en 2020, waarbij ook gekeken is naar visies op het stadsdichterschap van gemeentes, poëziecritici en stadsdichters zelf. Hierbij stond de vraag centraal hoe het stadsdichterschap tussen 2005 en 2020 in deze steden is ingericht. Er blijken veel verschillen te bestaan tussen steden als het gaat om de facilitering en financiering van het stadsdichterschap, maar ook wat betreft het aanstellen van stadsdichters en de criteria die daarbij worden gehanteerd.