Abstract:
De antieke muziektheoreticus Claudius Ptolemaeus schreef een verhandeling genaamd Άρμονίαι (Harmonieën). Daarin gaf Ptolemaeus een andere wiskundige uitwerking voor stemming dan voorheen werd gedaan door antieke muziektheoretici.
In het laat vijftiende- en zestiende-eeuwse Italië werd steeds meer geëxperimenteerd met nieuwe stemmingen. Door de ontwikkeling van compositie-stijlen en de organologie, waren andere stemmingen noodzakelijk om de muziek uit te voeren. Deze scriptie onderzocht op welke manier verschillende Italiaanse muziektheoretici de wiskunde uitwerkingen van Ptolemaeus hebben gebruikt voor de uitwerking van de middentoonstemming.
