De complexiteit van sturing in het domein van financieel – economische criminaliteit. Een onderzoek naar de complexiteit van sturing tussen toezichthouder en bank

Abstract

Banken vervullen een poortwachtersfunctie in het voorkomen van financieel-economische criminaliteit waarop de toezichthouder toeziet. Enerzijds stuurt de toezichthouder strikt op de naleving van de wet- en regelgeving. Anderzijds stuurt de centrale overheid op de samenwerking tussen de bank, de toezichthouder en de overheid. Beide varianten van sturing worden toegepast, maar gaan uit van tegenstellingen in sturingsmechanismen. Hoe gaat ABN AMRO op het niveau van de organisatie en de professioneel om met de tegenstellingen tussen de bestuurlijke sturingsparadigma’s binnen het domein van financieel-economische criminaliteit? Uit de theorie zijn een viertal tegenstellingen tussen de bestuurlijke sturingsparadigma’s van Osborne ontleend waarvan twee op organisatorisch niveau, en twee op het niveau van de professional. Op basis van de resultaten van het onderzoek is geconcludeerd dat de relatie tussen de bank en de toezichthouder als belangrijk startpunt dient voor de wijze van toezicht en wordt gekenmerkt door de elementen vertrouwen, transparantie en dialoog. Daarnaast is uit dit onderzoek gebleken dat het netwerk van Anti-Money Laundering (AML) en toezicht complex en dynamisch is. Dit blijkt uit de bevinding dat de tegenstellingen zich in de praktijk voordoen, wat betekend dat er op verschillende wijze wordt gestuurd. Deze complexiteit en dynamiek leiden tot belemmeringen in de effectiviteit van het beleidsnetwerk van de AML.