Kindzorg tussen het Amalia Kinderziekenhuis en Maastricht UMC+
Keywords
Loading...
Authors
Issue Date
2020-04-02
Language
nl
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Abstract
In 2017 hebben het Amalia kinderziekenhuis te Nijmegen en de afdeling kindergeneeskunde van het Maastricht UMC+ besloten een academisch samenwerkingsverband aan te gaan. Dit met als doel elkaar te ondersteunen en versterken, om zo kwetsbaarheden van beide ziekenhuizen te verminderen en in te kunnen spelen op landelijke ontwikkelingen. In deze masterthesis is onderzocht wat voor soort samenwerking deze ziekenhuizen hierbij het beste aan kunnen gaan. Hiervoor is de volgende hoofdvraag opgesteld:
“Wat is de meest gepaste samenwerkingsvorm voor het Amalia kinderziekenhuis en Maastricht UMC+?”
Om dit te kunnen onderzoeken is eerst bekeken welke mogelijke samenwerkingsvormen van toepassing zouden kunnen zijn op deze samenwerking. Aan de hand van het doel (verbeteren of vernieuwen) en de intensiteit van samenwerken (laag, medium of hoog) zijn zes samenwerkingsvormen opgesteld: de transactionele, verkennende, functionele en ondernemende samenwerking, acquisitie en fusie. De best passende samenwerkingsvorm is vervolgens bepaald aan de hand van het genoemde doel en de intensiteit van samenwerken. Door kritisch te kijken naar de samenwerkingsdoelen van de deelnemende partijen kon worden beredeneerd of deze meer in lijn liggen met verbeteren of vernieuwen. Daarnaast zijn er vijf factoren opgesteld die gezamenlijk weergeven of een lage, medium of hoge intensiteit van samenwerken het best bij de samenwerking past. De vijf factoren zijn: de koppeling van de middelen van de samenwerkende organisaties, het soort productiemiddelen dat de samenwerkende partijen gebruiken, de omvang van de uit de integratie van de organisaties volgende overbodige middelen, de mate van onzekerheid en de mate van concurrentie rondom de samenwerking.
Om te onderzoeken wat de best passende samenwerkingsvorm is volgens het strategische, tactische en operationele organisatieniveau zijn er interviews gehouden met veertien betrokkenen uit de drie organisatieniveaus van beide ziekenhuizen. Hierbij is onderzocht of de doelen van de samenwerking te categoriseren vallen als verbeteren of vernieuwen. Daarnaast is aan de hand van de vijf factoren bekeken welke intensiteit van samenwerken hun voorkeur heeft. Alle drie de organisatieniveaus van beide ziekenhuizen bleken samenwerkingsdoelen te hebben die te categoriseren zijn als “verbeteren” gecombineerd met een voorkeur voor een medium intensiteit van samenwerken. De combinatie van verbeteren en een medium intensiteit van samenwerken leidt tot een functionele samenwerkingsvorm. Daarmee kan worden geconcludeerd dat de functionele samenwerkingsvorm de best passende samenwerkingsvorm is voor het Amalia kinderziekenhuis en Maastricht UMC+.
Er zijn echter drie beperkingen voor het Amalia kinderziekenhuis en Maastricht UMC+ bij het aangaan van een functionele samenwerking. Beide ziekenhuizen willen een maximaal aantal bedrijfsfuncties behouden, de afstand tussen de ziekenhuizen is relatief groot voor een hechte samenwerking en de ziekenhuizen willen dat de samenwerking gelijkwaardig is. Deze beperkingen kunnen opgelost worden door het aangaan van een ondernemende samenwerking in plaats van een functionele samenwerking.
Description
Citation
Supervisor
Faculty
Faculteit der Managementwetenschappen