'Zachte effecten' door een harde ondergrond. Welke invloeden heeft onderzoek naar 'zachte effecten' op de planvorming van een infrastructureel project?

Abstract

In een tijd waar de Nederlandse verzorgingsstaat een transitie doormaakt naar een participatiesamenleving veranderen ook de infrastructurele projecten mee. De overheid heeft kwantificeerbare normen (‘harde effecten’) opgesteld om een gezonde leefomgeving in combinatie met infrastructuur na te streven, echter, ook wanneer aan deze normen wordt voldaan kunnen effecten optreden. ‘Zachte aspecten’ schenken aandacht aan ambities die verder gaan dan het voldoen aan normen. Extra onderzoek naar ‘zachte effecten’ vraagt extra publiek geld en tijd, is de aandacht en interesse voor ‘zachte effecten’ op zijn plaats? Door onderzoek naar ‘zachte effecten’ is er sprake van een groter tijdbestek, mensen en partijen spreken elkaar tegen en verlangen nog meer van de projectgroep, hierdoor is het proces niet alleen duurder maar de alternatieven die daaruit voorkomen ook. Het resultaat uit het planvormingsproces wordt als positief ervaren, het is een reden om met de omgeving te communiceren en het ontwerp houdt meer rekening met de leefkwaliteit. Dit leidt tot meer draagvlak, een grotere kans van slagen bij zowel bestuur als politiek en resulteert tijdens de bezwaarperiode tot tijdwinst en kostenbesparing.