Een kritisch onderzoek naar Joshua Greene’s pleidooi voor diep pragmatisme

Abstract

Joshua Greene maakt een onderscheid tussen twee soorten oordelen. De automa-tische oordelen van Systeem 1 zijn gekoppeld aan deontologische oordelen, de handmatige oordelen van Systeem 2 aan utilitaristische oordelen. Alleen laatst-genoemde zijn normatief gerechtvaardigd. Het utilitarisme is volgens Greene de enige betrouwbare ethische theorie, maar ook deze is niet goed genoeg, waardoor hij een nieuwe metamoraliteit bedenkt die hij diep pragmatisme noemt. Het uit-eindelijke doel hiervan is dat we uitsluitend oordelen met Systeem 2. Greene’s theorie is kortgezegd onhaalbaar en gebrekkig in argumentatie. Hanno Sauer geeft goede tegenargumenten aan de hand van zijn theorie “educated intuitions”, waarin hij claimt dat emoties en intuïties aangeleerd kunnen worden. Sauers ar-gumentatie is sterk, maar zijn bewering dat emoties aangeleerd kunnen worden is ongegrond.