Kan de descriptieve en/of injunctieve norm levens redden? Onderzoek naar het effect van normcommunicatie op de attitude, subjectieve norm, zelfeffectiviteit en intentie met betrekking tot bloeddonatie onder niet-donoren.

Abstract

In de toekomst dreigt een tekort aan bloed te ontstaan door vergrijzing en een toename van het aantal uitstromende bloeddonoren. Hierdoor is werving van nieuwe bloeddonoren van belang. In Nederland draagt Stichting Sanquin Bloedvoorziening verschillende communicatieboodschappen uit waarmee zij nieuwe donoren probeert te werven. Verschillende onderzoeken tonen aan dat het verwerken van een sociale norm in een communicatieboodschap kan zorgen voor een gewenste impact op gedrag. Sociale normen zijn te onderscheiden in twee soorten, namelijk descriptieve en injunctieve normen. Injunctieve normen hebben betrekking op welk gedrag in het algemeen wordt goed- of afgekeurd, zoals: ‘Nederlanders vinden bloeddonatie belangrijk’. Descriptieve normen hebben betrekking op het gedrag dat anderen daadwerkelijk uitvoeren, zoals: ‘80% van de Nederlanders doneert bloed’. Het effect van normcommunicatie op de determinanten van de Theorie van Gepland Gedrag is niet eerder onderzocht in de context van bloeddonatie. Voor dit onderzoek is daarom de volgende onderzoeksvraag geformuleerd: ‘Wat is het effect van normcommunicatie (descriptief vs. injunctief) op de attitude, subjectieve norm, zelfeffectiviteit en intentie met betrekking tot bloeddonatie onder niet-donoren?’ In totaal hebben 124 respondenten deelgenomen aan het onderzoek. De resultaten van het huidige onderzoek hebben aangetoond dat normcommunicatie geen effect heeft op de attitude, subjectieve norm, zelfeffectiviteit en intentie met betrekking tot bloeddonatie onder niet-donoren. Met behulp van vervolgonderzoek moet duidelijk worden of het positieve effect van normcommunicatie niet bestaat in de context van bloeddonatie of dat beperkingen van het huidige onderzoek de resultaten mogelijk hebben beïnvloed.