De invloed van de regelcapaciteit van huisartsen binnen het Nederlandse zorgstelsel op de motivatie van huisartsen

Abstract

Ik heb een bureauonderzoek gedaan naar de regelcapaciteit van huisartsen binnen het Nederlandse zorgstelsel en de invloed hiervan op de motivatie van huisartsen. De aanleiding hiervoor is de toename van de werkdruk en het aantal huisartsen wat uitvalt met een burn-out, tegen de achtergrond van veranderingen in het Nederlandse zorgstelsel. Vanwege de behoefte integraal te kijken naar de huisartsenzorg is gebruik gemaakt van de sociotechniek. Huisartsen blijken een beperkte regelcapaciteit te hebben binnen het Nederlandse zorgstelsel. Ze kunnen doelen stellen, maar hebben geen invloed op de controle of de aanpassing van deze controle. Ze hebben geen invloed op het inrichtingsregelen. De actieve operationele regelcapaciteit is goed, waardoor de patiëntenzorg momenteel nog niet in gevaar is. Deze beperkte regelcapaciteit heeft invloed op de autonomie van huisartsen. Deze autonomie is op alle taakgebieden (taak, tijd, techniek en team) beperkt. Het Nederlandse zorgstelsel heeft ook invloed op de competentie/meesterschap van huisartsen en hun verbondenheid/zingeving. De belangrijkste aanbeveling is aanpassing van de structuur van het Nederlandse zorgstelsel, met sturen op de professionele verantwoordelijkheid en onderling afspraken maken op basis van vertrouwen. Stop met controleren van prestatie-indicatoren die niets zeggen! Geef huisartsen regelcapaciteit om kwalitatieve huisartsenzorg te leveren en hiervoor samen te werken met anderen.