Ritmische analyse van spraaksamples van personen die stotteren.

dc.contributor.advisorEising, E.
dc.contributor.advisorJanse, E.
dc.contributor.authorOverlaet-Michiels, A.
dc.date.issued2021-08-23
dc.description.abstractInleiding: Stotteren is een ontwikkelingsstoornis, die gekarakteriseerd wordt door onvrijwillige onvloeiendheden binnen de spraak. De oorzaak van deze spraakstoornis is tot op heden niet gekend. De laatste decennia wordt er veelvuldig onderzoek gedaan naar de hypothese rond timing en temporeel organiseren. Personen die stotteren zouden problemen hebben met de intern getimede bewegingen. Dit is reeds gebleken uit non-verbale en verbale timingstaken. Binnen dit huidig onderzoek wordt er een vergelijking gemaakt tussen de productie van spraakritme van personen die persistent stotteren (PDS), personen die niet stotteren (PDNS) en personen die met behulp van therapie of spontaan hersteld zijn van stotteren. Methode: Aan het onderzoek namen 66 PDS, 40 PDNS en 8 herstelde personen deel. Iedere participant maakte een spraakopname, waarin ze een tekst voorlazen. De duur van de consonant- en vocalische intervallen binnen deze audio-opname werden berekend. Op basis van deze duur werden volgende ritmematen berekend: %V, V, varcoV en nPVI. Resultaten: Op basis van de statistische analyses (MANOVA, MANCOVA, ANOVA en ANCOVA) kan gesteld worden dat de groep PDS significant hogere waarden vertoonde voor de ritmematen %V, V en nPVI ten opzichte van de groep PDNS. Er werd geen significant verschil gevonden tussen beide groepen voor de ritmemaat varcoV. Verdere analyses toonden geen significante verschillen tussen PDS en personen die hersteld zijn van stotteren en tussen PDNS en personen die hersteld zijn. Conclusie: Bij het combineren van de resultaten van deze huidige studie en voorgaande studies, kunnen we concluderen dat er wel degelijk een verschil is in het intern genereren van spraakritme tussen PDS en PDNS. De groep PDS toont namelijk verhoogde variabiliteit in hun spraakritme. Deze resultaten kunnen bijgevolg gekaderd worden binnen de vooropgestelde hypothese rond timing en temporeel organiseren. De resultaten van de vergelijkingen met de herstelde groep lijken te suggereren dat de herstelde groep evolueert naar een spraakritme van PDNS. Er kan echter geen betrouwbare conclusie getrokken worden rond de herstelde groep, omwille van een te kleine proefgroep.en_US
dc.embargo.lift10000-01-01
dc.embargo.typePermanent embargoen_US
dc.identifier.urihttps://theses.ubn.ru.nl/handle/123456789/11895
dc.language.isonlen_US
dc.thesis.facultyFaculteit der Letterenen_US
dc.thesis.specialisationTaal- en spraakpathologieen_US
dc.thesis.studyprogrammeMaster Taalwetenschappen/Linguisticsen_US
dc.thesis.typeMasteren_US
dc.titleRitmische analyse van spraaksamples van personen die stotteren.en_US
Files
Original bundle
Now showing 1 - 1 of 1
No Thumbnail Available
Name:
Overlaet A 1048106.pdf
Size:
1.34 MB
Format:
Adobe Portable Document Format