Abstract:
In het eerste deel van zijn Homo Sacer-reeks komt Giorgio Agamben tot de conclusie dat tegenwoordig niet de stad, maar het kamp het biopolitieke paradigma vormt. Deze paradigmaverschuiving wordt veroorzaakt doordat de uitzonderingstoestand de norm is geworden. Als gevolg hiervan wordt er naakt leven geproduceerd, ook in de stad. Aan de hand van een toepassing op de stad Los Angeles wordt in deze scriptie onderzocht op welke manieren de stad naakt leven produceert. Los Angeles is een multiculturele stad met a. hoge mate van segregatie, b. hoge concentratie daklozen, c. een ernstige verdringing van de publieke ruimte en d. wijdverspreide surveillancetechnieken. Al deze elementen maken Los Angeles tot een stad die als exemplarisch gezien kan worden binnen het biopolitieke paradigma van het kamp.
