Abstract:
Dysartrie kan een negatieve invloed hebben op het dagelijkse leven. Tijdig diagnosticeren van deze spraakstoornis is daarom cruciaal. Een verschil tussen de articulatie- en de spreeksnelheid is een maat voor de articulatorische prestatie en inzicht in variatie van de snelheden bij verschillende taken leidt tot een beter begrip van verstoord spraak-motorisch gedrag. In dit onderzoek worden een aantal spraaksamples geanalyseerd, namelijk de spontane spraak en de tekst. De personen met dysartrie en een gezonde controlegroep werden met elkaar vergeleken, telkens voor de articulatiesnelheid en de spreeksnelheid afzonderlijk. Hieruit blijkt dat personen met dysartrie een significant lagere spreeksnelheid hebben dan de gezonde controlegroep. Er kon echter geen significant lagere articulatiesnelheid vastgesteld worden. Daarnaast werd er ook geen significant hoofdeffect van spreekstijl en interactie-effect vastgesteld. Uit dit onderzoek kan geconcludeerd worden dat personen met dysartrie een vergelijkbare articulatorische prestatie hebben als de controlegroep, maar dat de frequentie en duur van de pauzes zijn toegenomen.
