Post-mortems: Representations of Female Suicide by Drowning in Victorian Culture
Keywords
Loading...
Authors
Issue Date
2016-08-19
Language
en
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Abstract
Het levenloze vrouwelijke lichaam gold in de negentiende-eeuwse Westerse kunst als een van de belangrijkste inspiratiebronnen. In deze periode verschenen er talloze geromantiseerde representaties waarin het lichaam van een dode vrouw centraal werd gesteld, zoals te zien op het voorblad van deze scriptie. Deze morbide fascinatie is door de feministische kritiek teruggeleid naar negentiende-eeuwse patriarchale ideologie: mannelijke kunstenaars en hun publiek zouden deze ultieme objectificatie van de vrouw sterk kunnen waarderen. Deze verklaring lijkt in eerste opzicht echter niet te stroken met de vele representaties van deze tijd waarin een vrouwelijk slachtoffer van zelfmoord te zien is. Zelfmoord wordt traditioneel gekoppeld aan autonomie, een associatie die het element van objectificatie lijkt tegen te gaan. Deze scriptie onderzoekt deze paradox vanuit een feministisch perspectief en focust zich hierbij op Victoriaanse representaties uit de periode 1840-1880 die de verdrinkingsdood van de stereotype ‘gevallen’ vrouw laten zien. Het doel van deze scriptie is tweeledig: ten eerste onderzoekt het hoe dit soort beeldvorming kan worden gerelateerd aan patriarchale ideologie; en ten tweede bekijkt het hoeverre dit terugkomt in geselecteerde werken van vier prominente schrijvers van deze periode, namelijk Charles Dickens, Elizabeth Gaskell, George Eliot en Thomas Hardy.
Description
Citation
Supervisor
Faculty
Faculteit der Letteren