In deze scriptie is onderzocht hoe aanspreekvormen worden gebruikt in de Antigone van Sophocles, in vergelijking met het gebruik van aanspreekvormen in proza zoals beschreven door E. Dickey in Greek Forms of Address.

Een beschouwing van de factoren die mee hebben gespeeld in de onderdrukking van de bacchanalia in 186 vC. aan de hand van twee bronnen. Allereerst een vertaling van de twee bronnen: het Senatus Consultum de Bacchanalibus ...

In deze scriptie staat de huwelijkswetgeving van Constantijn de Grote centraal. Aan bod komen zijn wetten met betrekking tot het celibaat, de verloving, het concubinaat en de echtscheiding. In de scriptie wordt een mogelijke ...

In dit Bachelorwerkstuk is de αἶνος in de Werken en Dagen van Hesiodus onderzocht. Deze αἶνος is een raadselachtig verhaal dat vaak als een fabel wordt beschouwd, waarvan de boodschap niet duidelijk is. Dit heeft geleid ...

Een onderzoek naar hoe de schilders de ekphraseis, ontleend aan teksten van Catullus, Ovidius en Philostratos, gevisualiseerd hebben in de Camerino d’Alabastro van Alfonso d’Este en of ze hun kennis van de Oudheid in hun ...

In deze scriptie is het genre van het "Carmen de Hastingae Proelio" onderzocht. Deze middeleeuwse Latijnse tekst over de slag bij Hastings vertoont namelijk kenmerken van epiek en panegyriek. Door middel van het staven van ...

Deze bachelorscriptie behelst de analyse van Medea als heks. Er worden verschillende, representatieve antieke auteurs aangehaald die Medea in hun werk noemen. In de scriptie wordt ingegaan op haar karakterisering als heks ...

Dares Phrygius en Dictys Cretensis zijn twee relatief onbekende schrijvers uit de klassieke oudheid. Beiden hebben een zogenaamd ooggetuigenverslag geschreven over de Trojaanse oorlog. Deze verschillen nogal van Homerus' ...

Het bachelorwerkstuk onderzoekt de invloed van de tijdstheorieën van Plato en Plotinus op die van Augustinus. Deze drie auteurs stellen de vraag naar het wezen van de tijd. Ze wijzen daarbij op de complexiteit van tijd. ...

De verdeeldheid in het debat over de vraag of Archilochus dan wel Callimachus het belangrijkste voorbeeld voor Horatius’ Epoden is, is te verklaren door de persona van de dichter te scheiden van de dichter zelf. Dan blijkt ...